Achter de naam van elk bier van brouwerij ’t Gaverhopke gaat een verhaaltje of anekdote schuil.
Koerseklakske, bijvoorbeeld, is een eerbetoon aan flandrien Briek Schotte en werd voor het eerst gebrouwen toen Desselgem dorp van de Ronde was. Mirakelbier is vernoemd naar Nieuwenhove, dorp van de mirakelen. En de Zingende Blondine? Dat was een ingeving van ‘t moment, toen Gudrun op de radio werd geïnterviewd en plots een naam moest verzinnen.
Gudrun leidt ’t Gaverhopke, dat sinds kort huist in een prachtig gerenoveerde hoeve in Waregem, samen met haar man Bruno. Het is een plezier om ze samen aan het werk te zien. De liefde voor elkaar is net zo groot als de liefde voor de bieren die ze brouwen.
We zijn bijna vergeten hoe echt bier proeft, vindt Bruno. ‘De smaak van de bekende pilsen is het resultaat van allerlei chemische toevoegingen en smaakversterkers.’
(lees verder onder de foto)
Bij ’t Gaverhopke bevat een bier alleen water, mout, hoppe en gist. De rest is spelen met verhoudingen, en de natuur en de tijd hun werk laten doen. Zo krijg je bieren die vol van smaak zijn en zich traag en bewust laten drinken.
Tien jaar na de start van ‘t Gaverhopke telt het gamma intussen om en bij tien soorten. Van lichte bieren tot het zwaardere werk, genre Den 12: een donker bier, moutig met chocoladetoetsen en de smaak van rozijnen. De productie is intussen ook opgeklommen tot 10000 l per maand.
Steeds meer mensen gaan dus weer op zoek gaan naar de smaak van pure bieren. Zie ook de boom van allerlei andere kleine brouwerijen die dezelfde filosofie aanhangen als brouwerij ’t Gaverhopke.
Maar veel meer dan concurrenten zijn dat vrienden, zegt Bruno. De kleinere brouwerijen helpen elkaar waar het kan. Dan bellen ze elkaar bijvoorbeeld als ze plots zonder hoppe of zonder flesjes zitten.
Hoe meer goede en ambachtelijke bieren worden gemaakt, hoe meer we immers opnieuw de smaak van echt bier leren waarderen. En dat is waar het eigenlijk om draait.