Waar komt die zachte en authentieke smaak van het Passendaler-vlees vandaan?
Een eerste sleutel tot het geheim zit ‘m in de voeders. Die bestaan voor driekwart uit reststromen zoals aardappelschillen of biergist. Die vullen Wim en Bea aan met gerst en tarwe. Zo heeft het Passendaler-varkens ineens ook een opmerkelijk lagere voetafdruk.
"Zodra je de zachte koteletjes heb geproefd, begrijp je meteen waarom Wim en Bea voor het ras Duroc kiezen."
Het vlees is bovendien afkomstig van een unieke rassenkruising: Duroc. Het rendement ervan ligt een stukje lager dan bij andere soorten. Maar zodra je de zachte koteletjes heb geproefd, begrijp je meteen waarom Wim en Bea voor Duroc kiezen.
De boerderij van Passendaler bestaat al sinds 1997. Voor Wim en zijn vrouw Bea het goed en wel beseften, waren ze een fabriekje geworden. Dat voelde niet goed. Daarom besloten ze terug op kleinere schaal te werken. Tegelijk begonnen ze in 2013 met een eigen hoeveslagerij. Want het rechtstreekse contact met de klant, daar gaat niks boven.
Op enkele jaren tijd heeft het vlees van de hoeveslagerij intussen al een mooie markt gevonden. Zo heeft menig frietkraam uit de streek een Passendaler-burger op zijn menukaart. Waarom precies? Dat begrijp je vast wel als je er zelf je tanden hebt ingezet.